Duvardaki kireç çatlaklarına bakıyorum şuursuzca.
Çizgi roman kareleri arasında savruluyorum.
Saniye denen zaman birimi başlı başına bir film şeridi.
Sonsuz bi döngü.
“An” başka diyarlara açılan bir kapı.
“Yan” çokça level sonrası.
“Uyan” ise bilmiyorum ölümün ta kendisi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder