Yazmak

Yazmak, insanın zihnini rahatlatan bir eylem. Buna rağmen insan bazı şeyleri yazmamalı. Kimi düşüncelerinin kelimelere dönüştüğünü görmemeli insan. Zihninin dehlizlerinde toza, toprağa bulanmalı bunlar. Ta ki kişinin ruhu kanatlanıp; tozlu fikirleri, duru ideallere dönüşene dek. İşte o zaman bireyin kendisini aydınlatan duru idealler, etrafını berraklaştırabilir. Kağıda düşen siyah noktalardan öte, okuyanın ufkunu açan kaşiflere dönüşürler.

Yazısına yakından bakarak yazması insanın (teşbihte hata olmazsa kambur gibi), bir anlamda sayfadakileri sahiplenmesi demek. Yazdıklarını benliğinin bir parçası olarak kabul etmesi; zihninden taşanları, ağyardan sakınılması gereken uçuşmalar olarak görmesi; yazma fiilini gizliden gizliye vazgeçemediği kötü bir alışkanlık olarak addetmesi demek. Çünkü yazar, aslında yazma eylemini düşüncelerinin ifşası olarak görür.

Yazı yazmak,uslanmayan bir bağımlılık.