odamın kapısına bir ahşap levha asmak istiyorum üstüne eciş bücüş bir şekilde "yeraltı" kazınmış olan.belki beynimin derinliklerine kazınmış olan yeraltım böylece yerüstüne çıkar.veya bilmiyorum,yerüstündekiler yeraltına iner de yer değiştirmiş oluruz bir sabah.herkesin bir yeraltı'sı var mıdır zannetmem ama çok umurumda da değil açıkçası.ama bir gün eğer yer değiştirecek olursak yukarda çok daha az kişi olacak eminim.belki o zaman dünya için çok daha iyi olur.veya olmaz da çok kibirli davranıyorumdur.ama yine de o gün sulusepken yağar.dışarı çıkarım.yürürüm.yürürüm.yine yürürüm.esen rüzgarın sesini dinlerim,sessizliği dinlerim.sonra bugüne kadar beğendiğim bütün müzikleri,filmleri,kitapları,herşeyi biraraya getiririm.sizi temin ederim ki o zaman etrafımda daha çok kişi olur benimle birlikte göğe bakan.geri kalan herşeyi de gömeriz bir daha yerüstüne çıkmamaları dileğiyle...
"it all came so close to never happening.this life came so close to never happening."
sabah erken kalktım
YanıtlaSilkoşturmaktan benim olamayan hayatımı yaşıyorum
3 yıl önce aldığım beatles konser dvd sini açtım.
ev dağınık- toplarım:)
kitabımı düşünüyorum
salonun ortasında oturuyorum.
düşündüm ki benim kitabımda henüz kimsenin adı yok.
adları olmayınca yok gibi oluyorlar sanki.
artık olsunlar yaşasınlar istiyorum.