Hayırlısı

Ömrümüz "keşke"ler, "en azından çabaladım"lar, "hayırlısı olsun"lardan geçilmiyor.
Eğer hakikaten şükrediyor olsaydık, bir şeyleri değiştirmeyi başarabilirdik.Çünkü Allah, şükredene nimetini artırır.Ama maalesef "hamdolsun" deyişlerimiz, kendimizi avutmaktan öteye gitmiyor.Şükür ifadesini pasifizmimize kılıf yapıyoruz gibi geliyor bana.
Kendime soruyorum "bu güne kadar neyi değiştirdin, ne yaptın hayatta" diye.Duyanlar, "daha gençsin hele bir okulunu bitir" diyorlar. O zaman onlara soruyorum: "siz neyi değiştirdiniz, ne yaptınız şu hayatta?"
Eğer hakikaten "hayırlısı"nı istiyor olsaydık veya harbiden "şükretmiş" olsaydık şu an yaşadığımız problemleri oluşturan her ne ise onu çoktan rafa kaldırmış olurduk.
"Şükür", Allah Teala'nın verdiği nimetlerin kadrini bilmeye çalışmak demek.Yoksa sistemin çarpıklıklarına boyun eğmek, sessiz kalmak değil.
Bilmiyorum, ne zaman "denedim, ama olmadı"ları bırakacağız,"hayırlısı buymuş"ları kendimize kılıf yapmayı terkedeceğiz?